O cranio

Małgorzata Kubicka
Moja przygoda z pracą dyplomową rozpoczęła się od poszukiwań tematu. To były poszukiwania raczej wewnętrzne. Pytałam siebie, co mnie pasjonuje, co chcę zgłębiać w temacie cranio i wreszcie co mnie „kręci” podczas sesji, które wykonuję w ramach praktyk. Bardziej czułam pisanie o doświadczeniu i doświadczaniu niż anatomii. Ważne było dla mnie by posłuchać serca. Słuchanie serca jest dosyć specyficzne w tworzeniu. Jego „wadą” akurat w tym procesie jest walka z czasem. Pisząc pracę dyplomową „gonią” nas ściśle określone terminy. A serce jak to serce rządzi się swoją przestrzenią na odczuwanie.

Bogumiła Kaźmierczak
Był sobie Pies. Miał schroniskowe, sieroce imię, niełatwą przeszłość, wielki strach i niespożytą chęć życia. Zdarzyło się raz, że spotkał Panią: bez żadnego doświadczenia z czworonogami, przerażoną perspektywą oswajania bestii. Pani praktykowała terapię czaszkowo-krzyżową. I tak oto z naszej historii – człowieka i psa – zrodził się pomysł na tę pracę.

Anna Parol Duchińska
Terapia czaszkowo-krzyżowa w ujęciu biodynamicznym ma dobroczynne działanie na cały organizm przede wszystkim dzięki temu, że zwiększa świadomość odczuwania swojego ciała, co ma znaczenie szczególnie w okolicach miednicy. Praca biodynamiczna ukierunkowana jest na wrodzony plan uzdrawiania i podążanie za potrzebami systemu, co w efekcie daje bardzo holistyczne odczucia u pacjentów, nie tylko na poziomie czysto fizycznym, ale także w odczuciach psychofizycznych. Poprawia się jakość ich życia – głębszy sen, lepsze radzenie sobie z emocjami, uczucie zmniejszonego napięcia w ciele. Można też zauważyć bardzo obiektywną poprawę w postaci lepszej kontroli nad mięśniami dna miednicy, zmniejszeniem dolegliwości bólowych oraz poprawą świadomości pracy dna miednicy.

Anna Jedruch
Terapia czaszkowo-krzyżowa i medytacja opierają się na podobnym poglądzie, w TCK szukamy zdrowia, mimo że zauważamy tzw. inercyjne punkty podporu (miejsca, w których tkwią siły uwięzione pod wpływem stresu, urazów, chorób) – wciąż naszym celem jest kontakt i wydobycie wrodzonego zdrowia, które nigdy tak naprawdę nie zanika. W medytacji jest podobnie, szukamy i rozpoznajemy nasze wrodzone zdrowie ,,mentalne” – nasz naturalny ,,przyrodzony stan”, który nigdy nie zanika, jedynie czasowo może być przysłonięty przez tzw., „nawykowe wzorce myślowe’,’ czy neurotyczne stany umysłu, które są jednak tylko przejściowe i mogą być uważne za swoiste inercyjne punkty podporu umysłu… jednak pod spodem zawsze jaśnieje nasza dobra natura…

Angelika Wasilewska
Pacjent autystyczny posiada swój indywidualny zakres zaburzeń oraz różny stopień nasilenia, z czego wynika potrzeba indywidualnej terapii. Głównym celem wszelkich terapii jest modyfikacja zachowania pacjenta autystycznego, która pozwoli na uzyskanie efektu współpracy autysty z terapeutą. To także próba usprawniania wyjątkowego pacjenta z autyzmem poprzez nabycie przez niego umiejętności wykonywania poleceń oraz wyeliminowania u niego agresywnych, autoagresywnych zachowań. Głównym zadaniem w terapii osób z autyzmem planowane są metody takie, które dają możliwość poprawy zachowania oraz funkcji poznawczych. Efekt końcowy terapii będzie różny u każdego tak wyjątkowego pacjenta. Program terapeutyczny musi uwzględnić cechy osobowościowe autysty oraz aktualne potrzeby i możliwości jednostki. Największe znaczenie dla pacjenta z autyzmem ma wczesna diagnoza i jak najszybciej podjęta odpowiednia forma terapii. Jedną z możliwości jest Biodynamiczna Terapia Czaszkowo- Krzyżowa, której skuteczność autorsko może być zoptymalizowana poprzez wprowadzenie wybranych elementów hipoterapii.